Don Cherry Art Deco (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Art Deco van Don Cherry is een jazzalbum dat op LP is uitgebracht en gezien wordt als een van Cherry’s meer toegankelijke en traditioneel klinkende platen. Het album belichaamt een duidelijke terugkeer naar de wortels van de jazz, in het bijzonder de bop-traditie, hoewel er invloeden van Don Cherry’s avant-garde-verleden merkbaar blijven. De sfeer is ontspannen en warm, met een samenspel waarin ieder groepslid zijn eigen stem volledig tot zijn recht laat komen. Het genre van Art Deco is hoofdzakelijk jazz, en dan vooral binnen de lijnen van post-bop en traditionele jazz, met een vleugje van de vrije benadering waarvoor Cherry bekendstaat. Op deze plaat is er nadrukkelijk sprake van een collectieve benadering: hoewel Don Cherry op trompet de leider is, wordt er geen strikte leider-sideman dynamiek nagestreefd. Zijn oude collega’s uit de befaamde Ornette Coleman Quartet — bassist Charlie Haden en drummer Billy Higgins — zijn hier opnieuw van de partij, net als saxofonist James Clay, een minder bekende maar belangrijke gast die op deze sessie buitengewoon veel ruimte krijgt. De bezetting bestaat uit Don Cherry op trompet, James Clay op tenor sax, Charlie Haden op contrabas en Billy Higgins op drums. De muzikale chemie tussen deze vier muzikanten zorgt ervoor dat het album een gevoel van vanzelfsprekendheid en speelsheid uitstraalt. Ieder lid draagt compositorisch bij: zo krijgt Haden bijvoorbeeld ruimte met zijn compositie 'Folk Medley', terwijl Cherry een ingetogen solostuk brengt met 'Maffy'. Clay krijgt bijzonder veel ruimte op onder meer ballads zoals 'Body and Soul' en 'I’ve Grown Accustomed to Her Face', waarin zijn lyriek en diepe geluid centraal staan. Belangrijke tracks op het album zijn het titelnummer 'Art Deco', een originele compositie van Cherry die het album opent en direct de toon zet met een swingende, losjes gespeelde bop-benadering. Een andere opvallende track is 'Bemsha Swing', een compositie van Thelonious Monk die door het kwartet wordt geïnterpreteerd met veel ruimte voor improvisatie en interactie. Ook het nummer 'When Will the Blues Leave?', een stuk van Ornette Coleman, illustreert de sterke band tussen de groepsleden en hun unieke benadering van het jazzidioom. Het album werd uitgebracht in het jaar 1989. Art Deco wordt gewaardeerd om zijn toegankelijkheid binnen Cherry’s oeuvre; de plaat biedt een meer rechtlijnig jazzgeluid maar blijft toch subtiel avontuurlijk. Het resultaat is een sessie waarin meesterschap, speelplezier en diepe muzikale verbondenheid samenkomen. Art Deco is een aanrader voor zowel doorgewinterde jazzliefhebbers als voor nieuwe luisteraars die Don Cherry’s veelzijdigheid en de charme van akoestische jazz willen ontdekken.
Beschrijving
(2)
Art Deco van Don Cherry is een jazzalbum dat op LP is uitgebracht en gezien wordt als een van Cherry’s meer toegankelijke en traditioneel klinkende platen. Het album belichaamt een duidelijke terugkeer naar de wortels van de jazz, in het bijzonder de bop-traditie, hoewel er invloeden van Don Cherry’s avant-garde-verleden merkbaar blijven. De sfeer is ontspannen en warm, met een samenspel waarin ieder groepslid zijn eigen stem volledig tot zijn recht laat komen. Het genre van Art Deco is hoofdzakelijk jazz, en dan vooral binnen de lijnen van post-bop en traditionele jazz, met een vleugje van de vrije benadering waarvoor Cherry bekendstaat. Op deze plaat is er nadrukkelijk sprake van een collectieve benadering: hoewel Don Cherry op trompet de leider is, wordt er geen strikte leider-sideman dynamiek nagestreefd. Zijn oude collega’s uit de befaamde Ornette Coleman Quartet — bassist Charlie Haden en drummer Billy Higgins — zijn hier opnieuw van de partij, net als saxofonist James Clay, een minder bekende maar belangrijke gast die op deze sessie buitengewoon veel ruimte krijgt. De bezetting bestaat uit Don Cherry op trompet, James Clay op tenor sax, Charlie Haden op contrabas en Billy Higgins op drums. De muzikale chemie tussen deze vier muzikanten zorgt ervoor dat het album een gevoel van vanzelfsprekendheid en speelsheid uitstraalt. Ieder lid draagt compositorisch bij: zo krijgt Haden bijvoorbeeld ruimte met zijn compositie 'Folk Medley', terwijl Cherry een ingetogen solostuk brengt met 'Maffy'. Clay krijgt bijzonder veel ruimte op onder meer ballads zoals 'Body and Soul' en 'I’ve Grown Accustomed to Her Face', waarin zijn lyriek en diepe geluid centraal staan. Belangrijke tracks op het album zijn het titelnummer 'Art Deco', een originele compositie van Cherry die het album opent en direct de toon zet met een swingende, losjes gespeelde bop-benadering. Een andere opvallende track is 'Bemsha Swing', een compositie van Thelonious Monk die door het kwartet wordt geïnterpreteerd met veel ruimte voor improvisatie en interactie. Ook het nummer 'When Will the Blues Leave?', een stuk van Ornette Coleman, illustreert de sterke band tussen de groepsleden en hun unieke benadering van het jazzidioom. Het album werd uitgebracht in het jaar 1989. Art Deco wordt gewaardeerd om zijn toegankelijkheid binnen Cherry’s oeuvre; de plaat biedt een meer rechtlijnig jazzgeluid maar blijft toch subtiel avontuurlijk. Het resultaat is een sessie waarin meesterschap, speelplezier en diepe muzikale verbondenheid samenkomen. Art Deco is een aanrader voor zowel doorgewinterde jazzliefhebbers als voor nieuwe luisteraars die Don Cherry’s veelzijdigheid en de charme van akoestische jazz willen ontdekken.
Fnacorigineel album - Verschenen op 10/11/2023 - bij Import
Productspecificaties
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op:
Gerelateerde producten
Naar shop
