De man met twee gezichten

Bol

Viet Thanh Nguyen is vier jaar oud als hij en zijn familie gedwongen worden om Vietnam te verlaten. Als vluchtelingen komen ze aan in de Verenigde Staten, waar de kleine Viet direct bij zijn ouders wordt weggehaald en bij een Amerikaanse familie wordt ondergebracht. Later is het gezin weer herenigd en vestigt zich in San José. Achter de zonnige façade van wat Nguyen AMERIKA™ noemt, gaat geweld schuil. Op kerstavond, als de negenjarige Viet thuis tekenfilms kijkt, hoort hij dat zijn ouders zijn neergeschoten terwijl ze aan het werk waren in hun kruidenierswinkel. Jaren later ziet de tiener Nguyen films over de Vietnamoorlog, zoals Apocalyps Now, en het bloedstollende drama brengt hem in een existentiële crisis: hoe kan hij zowel Amerikaan als Vietnamees zijn, zowel de moordenaar als de persoon die gedood wordt? ‘De man met twee gezichten biedt een humoristische maar ook sarcastische blik op wat het inhoudt om vluchteling, immigrant en Amerikaan te zijn in een omgeving die jou niet ziet zoals jij jezelf ziet.’ – Time Magazine 'De man met twee gezichten zal voor veel witte (Amerikaanse) lezers een onthutsende leeservaring zijn.'- De Groene Amsterdammer

Stumpel

Buenos Aires, 2001. Argentinië wordt geteisterd door een grote sociale, economische en politieke crisis. Een vroegtijdig gepensioneerd legerofficier wordt dood in zijn luxe appartement aangetroffen. Is het zelfmoord, of is het een misdrijf? Rechercheur Carlos Morales wordt belast met het onderzoek en heeft al snel zijn twijfels. Hoewel veel op zelfmoord wijst, blijkt menig persoon uit de omgeving van het slachtoffer een goed motief te hebben om hem van het leven te beroven. Maar als het inderdaad moord is, wie is dan de dader? Iedere betrokkene lijkt wel iets te verbergen te hebben. Aan Morales de opdracht om, in de soms ondraaglijke hitte van de Argentijnse hoofdstad, het schijnbaar steeds complexere raadsel op te lossen.

Bol Partner

Ik ben Giles Denison. Ik ben 36. Ik ging gisterenavond naar bed. Goed, ik was aangeschoten, maar ik herinner me dat ik naar bed ging. Hij stond op en liep naar de spiegel. Het gezicht dat hem aankeek was ouder. Een pafferig gezicht, met een groot litteken, de neus een vormloze klomp. Een panische angst overviel hem.