De langste adem

De langste adem is een aangrijpend en indringend boek geschreven door Arielle Veerman, dat de thematiek van verlies, liefde en de complexiteit van menselijke relaties verkent. De auteur, die bijna twintig jaar getrouwd was met de schrijver Joost Zwagerman, deelt haar persoonlijke ervaringen rond zijn plotselinge overlijden op 8 september 2015. Dit verlies bracht niet alleen een schok teweeg bij het brede publiek dat de auteur kende, maar overviel ook zijn familie en vrienden.

Het boek biedt een diepgaande blik op de emoties en de worstelingen die volgen op het verlies van een dierbare. Veerman beschrijft de dagen na zijn dood, het openbare afscheid, de begrafenis en het aangrijpende bezoek aan het lege huis dat hij achterliet. Hierin verwerkt ze niet alleen verdriet en gemis, maar ook de reflecties op hun gezamenlijke verleden.

Een belangrijk aspect van De langste adem is de herijking van hun relatie door de jaren heen. Arielle memoreert de beslissende momenten in hun leven samen: de vriendschap op de middelbare school, hun hereniging in 1991 na haar lange verblijf in het buitenland en hun leven samen in Amsterdam. De auteur zoekt naar betekenis in hun gezamenlijke herinneringen en de momenten die hun leven hebben gevormd.

In deze emotionele periode staat Veerman ook stil bij de dubbelheid van het gezinsleven en het werk van een productieve schrijver. Ze onderzoekt de spanning tussen persoonlijke en professionele levens, en stelt vragen over erkenning en publiekswaarde, iets waar Joost altijd naar streefde. De langste adem is daardoor niet alleen een eerbetoon aan zijn leven, maar ook een reflectie op de uitdagingen en het complexe leven dat zij samen deelden.

Het boek is meer dan een verslag van een rouwproces; het is een eerlijk, invoelend en confronterend document over geluk en de onherstelbare verwijdering die een geliefde met zich meebrengt. Arielle Veerman, die na haar middelbare school kunstgeschiedenis en restauratie in Italië studeerde, keerde in 1992 terug naar Nederland. Ze werkt als restaurator van schilderijen, een vak dat haar in staat stelt de fijne details van het leven te waarderen, iets dat ook in haar schrijven doorklinkt. De langste adem is een waardevolle aanvulling op de literatuur over rouw en verlies, geschreven met een oprechte stem en diepgaande inzichten.