Blue Electric Light
Beschrijving
Bol
Blue Electric Light is het twaalfde studioalbum van Lenny Kravitz en verscheen op cd in het jaar 2024. Dit album markeert zijn terugkeer sinds zijn vorige release, waarbij Kravitz wederom de meeste instrumenten zelf bespeelt en zijn muziek opnam in zijn studio op de Bahama’s. Net als op eerdere platen werkt hij hier samen met zijn vaste gitarist en muzikale partner Craig Ross. Het album beweegt zich muzikaal voornamelijk binnen het genre van de poprock, maar Kravitz kiest duidelijk voor een uitgesproken jaren 80-elektronische benadering, doorspekt met funk- en soul-invloeden. De sound van Blue Electric Light leunt sterk op dansbare, ritmische baslijnen, elektronische synths en duidelijke retro-invloeden, waarmee hij refereert aan artiesten als Prince, George Michael en Janet Jackson. Toch blijven elementen van zijn karakteristieke gitaarspel hier en daar herkenbaar aanwezig, doordat sommige tracks meer rockgericht zijn. Blue Electric Light wordt gekenmerkt door oprechte gevoelens van hoop en liefde, thema’s die als een rode draad door het album lopen. De openingstrack, 'It’s Just Another Fine Day (In This Universe of Love)', zet direct de toon met een ontspannen, groovy funk die typerend is voor Kravitz. Het nummer ademt optimisme en warmte en zet een persoonlijke sfeer neer. Een opvallend nummer op het album is 'TK421', waarin de funky grooves en speelse synths duidelijk centraal staan. Dit nummer voelt als een knipoog naar de funk en pop uit de jaren tachtig, met een productie die onmiskenbaar door Kravitz is gevormd. Een ander belangrijk nummer is 'Stuck in the Middle', dat qua sfeer balanceert tussen melancholie en verlangen, ondersteund door een pakkende melodie en soulvolle arrangementen. Het titelnummer 'Blue Electric Light' belichaamt de kern van het album: modern geproduceerd, maar toch geworteld in het verleden. Hier horen we opnieuw de synthpop-invloeden, vermengd met Kravitz’ tijdloze aanpak van songwriting en performance. Blue Electric Light laat zich samenvatten als een energiek, dansbaar en soms nostalgisch album waarin Lenny Kravitz zijn liefde voor muziek, liefde zelf en de kracht van het verleden samenbrengt in een moderne jas. Het album bewijst opnieuw zijn veelzijdigheid als muzikant en zijn vermogen om verschillende genres op organische wijze samen te brengen tot een samenhangend geheel. Ondanks de rijke invloeden blijft het onmiskenbaar Kravitz: persoonlijk, stijlvol en met een herkenbare muzikale signatuur.
Blue Electric Light is het twaalfde studioalbum van Lenny Kravitz en verscheen op cd in het jaar 2024. Dit album markeert zijn terugkeer sinds zijn vorige release, waarbij Kravitz wederom de meeste instrumenten zelf bespeelt en zijn muziek opnam in zijn studio op de Bahama’s. Net als op eerdere platen werkt hij hier samen met zijn vaste gitarist en muzikale partner Craig Ross. Het album beweegt zich muzikaal voornamelijk binnen het genre van de poprock, maar Kravitz kiest duidelijk voor een uitgesproken jaren 80-elektronische benadering, doorspekt met funk- en soul-invloeden. De sound van Blue Electric Light leunt sterk op dansbare, ritmische baslijnen, elektronische synths en duidelijke retro-invloeden, waarmee hij refereert aan artiesten als Prince, George Michael en Janet Jackson. Toch blijven elementen van zijn karakteristieke gitaarspel hier en daar herkenbaar aanwezig, doordat sommige tracks meer rockgericht zijn. Blue Electric Light wordt gekenmerkt door oprechte gevoelens van hoop en liefde, thema’s die als een rode draad door het album lopen. De openingstrack, 'It’s Just Another Fine Day (In This Universe of Love)', zet direct de toon met een ontspannen, groovy funk die typerend is voor Kravitz. Het nummer ademt optimisme en warmte en zet een persoonlijke sfeer neer. Een opvallend nummer op het album is 'TK421', waarin de funky grooves en speelse synths duidelijk centraal staan. Dit nummer voelt als een knipoog naar de funk en pop uit de jaren tachtig, met een productie die onmiskenbaar door Kravitz is gevormd. Een ander belangrijk nummer is 'Stuck in the Middle', dat qua sfeer balanceert tussen melancholie en verlangen, ondersteund door een pakkende melodie en soulvolle arrangementen. Het titelnummer 'Blue Electric Light' belichaamt de kern van het album: modern geproduceerd, maar toch geworteld in het verleden. Hier horen we opnieuw de synthpop-invloeden, vermengd met Kravitz’ tijdloze aanpak van songwriting en performance. Blue Electric Light laat zich samenvatten als een energiek, dansbaar en soms nostalgisch album waarin Lenny Kravitz zijn liefde voor muziek, liefde zelf en de kracht van het verleden samenbrengt in een moderne jas. Het album bewijst opnieuw zijn veelzijdigheid als muzikant en zijn vermogen om verschillende genres op organische wijze samen te brengen tot een samenhangend geheel. Ondanks de rijke invloeden blijft het onmiskenbaar Kravitz: persoonlijk, stijlvol en met een herkenbare muzikale signatuur.
Fnacorigineel album - Verschenen op 24/05/2024 - bij BMG RIGHTS MANAGEMENT
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: