Blink 182 (CD)
Beschrijving
Bol
Blink-182’s gelijknamige album, uitgebracht in het jaar 2003, markeert een bijzonder moment in de carrière van de band. Na jaren succes met een luchtige, energieke poppunkstijl, zette het drietal met deze plaat een grote stap richting volwassenheid en muzikale vernieuwing. Het album wordt officieel gerekend tot het poppunkgenre, maar bevat duidelijke invloeden uit alternatieve rock, emo, en zelfs post-hardcore. Fans en critici merkten vooral de meer duistere, geëxperimenteerde sfeer op; waar eerdere albums vooral snel en humoristisch waren, klinkt dit album introspectiever, gelaagder en diverser. De muzikale samenstelling van Blink-182 weerspiegelt de groei van de drie bandleden. Elk van hen wilde zich losmaken van het eenvoudige ritme en zochten naar een eigen, meer volwassen geluid. De nummers zijn soms onconventioneel opgebouwd en bevatten nieuwe stijlelementen, waardoor het album regelmatig als ‘expansief’ en ‘spectraal’ wordt omschreven. Ook zijn er invloeden te horen van bands als Failure en Bad Astronaut, waardoor de plaat een breed palet aan klanken biedt: van diepe baslijnen tot verrassende elektronica en zelfs een church organ in een van de bonusnummers. Op dit album staan tracks die inmiddels iconisch zijn geworden binnen de hedendaagse rockmuziek. 'Feeling This' opent met energieke drums en een onweerstaanbaar refrein, waarmee de band direct het vernieuwde geluid introduceert. 'I Miss You' is een van de meest gevoelige en melodieuze nummers van Blink-182, waarin persoonlijke pijn en verlangen centraal staan, een indicatie van het volwassenere karakter van het album. Daarnaast is 'Down' een typisch voorbeeld van het experiment op deze plaat, met zijn midtempo ritme en opvallend melancholische sfeer – een stijlbreuk met hun eerdere werk. Ook 'All of This', waarop Robert Smith van The Cure bijdraagt, valt op door zijn donkere toon en emotionele diepgang. Naast deze highlights bevat het album meerdere tracks die variëren van funky instrumentals tot intense, oprechte ballads. De experimentele benadering van de band wordt versterkt door het gebruik van diverse invloeden, variërend van gothic pop tot new wave elementen. Die breedte was enigszins een gok, want niet iedere fan was even enthousiast over deze radicale koerswijziging. Toch werd het album positief ontvangen door een groot deel van de critici, die specifiek de volwassenheid en de variatie van de nummers prezen. De plaat bereikte hoge posities in de hitlijsten en behaalde wereldwijd platina status. Blink-182’s zelfgetitelde album geldt als een mijlpaal binnen het poppunkgenre juist door zijn durf en vernieuwing. Hoewel de band daarna een tijdlang op hiatus ging, laat dit album zien dat groei en verandering ook binnen een ogenschijnlijk simpel genre als poppunk mogelijk zijn. Het is een plaat die niet alleen voor de fans, maar ook voor de band zelf het einde van een hoofdstuk markeerde, en daarmee een bijzonder, rijk en invloedrijk album binnen de moderne rockgeschiedenis is geworden.
Blink-182’s gelijknamige album, uitgebracht in het jaar 2003, markeert een bijzonder moment in de carrière van de band. Na jaren succes met een luchtige, energieke poppunkstijl, zette het drietal met deze plaat een grote stap richting volwassenheid en muzikale vernieuwing. Het album wordt officieel gerekend tot het poppunkgenre, maar bevat duidelijke invloeden uit alternatieve rock, emo, en zelfs post-hardcore. Fans en critici merkten vooral de meer duistere, geëxperimenteerde sfeer op; waar eerdere albums vooral snel en humoristisch waren, klinkt dit album introspectiever, gelaagder en diverser. De muzikale samenstelling van Blink-182 weerspiegelt de groei van de drie bandleden. Elk van hen wilde zich losmaken van het eenvoudige ritme en zochten naar een eigen, meer volwassen geluid. De nummers zijn soms onconventioneel opgebouwd en bevatten nieuwe stijlelementen, waardoor het album regelmatig als ‘expansief’ en ‘spectraal’ wordt omschreven. Ook zijn er invloeden te horen van bands als Failure en Bad Astronaut, waardoor de plaat een breed palet aan klanken biedt: van diepe baslijnen tot verrassende elektronica en zelfs een church organ in een van de bonusnummers. Op dit album staan tracks die inmiddels iconisch zijn geworden binnen de hedendaagse rockmuziek. 'Feeling This' opent met energieke drums en een onweerstaanbaar refrein, waarmee de band direct het vernieuwde geluid introduceert. 'I Miss You' is een van de meest gevoelige en melodieuze nummers van Blink-182, waarin persoonlijke pijn en verlangen centraal staan, een indicatie van het volwassenere karakter van het album. Daarnaast is 'Down' een typisch voorbeeld van het experiment op deze plaat, met zijn midtempo ritme en opvallend melancholische sfeer – een stijlbreuk met hun eerdere werk. Ook 'All of This', waarop Robert Smith van The Cure bijdraagt, valt op door zijn donkere toon en emotionele diepgang. Naast deze highlights bevat het album meerdere tracks die variëren van funky instrumentals tot intense, oprechte ballads. De experimentele benadering van de band wordt versterkt door het gebruik van diverse invloeden, variërend van gothic pop tot new wave elementen. Die breedte was enigszins een gok, want niet iedere fan was even enthousiast over deze radicale koerswijziging. Toch werd het album positief ontvangen door een groot deel van de critici, die specifiek de volwassenheid en de variatie van de nummers prezen. De plaat bereikte hoge posities in de hitlijsten en behaalde wereldwijd platina status. Blink-182’s zelfgetitelde album geldt als een mijlpaal binnen het poppunkgenre juist door zijn durf en vernieuwing. Hoewel de band daarna een tijdlang op hiatus ging, laat dit album zien dat groei en verandering ook binnen een ogenschijnlijk simpel genre als poppunk mogelijk zijn. Het is een plaat die niet alleen voor de fans, maar ook voor de band zelf het einde van een hoofdstuk markeerde, en daarmee een bijzonder, rijk en invloedrijk album binnen de moderne rockgeschiedenis is geworden.
Fnacorigineel album - Verschenen op 18/11/2003 - bij Barclay