Alain Lefèvre Chopin: 24 Preludes (CD)

Zowel in de muziek als in het leven verwarren muziekliefhebbers en musici soms bekendheid met kennis. Muziekliefhebbers beschikken over opnames, waarmee zij zich een 'beeld' vormen van een bepaald werk. Artiesten beschikken over een lange traditie die wordt doorgegeven door leraren, die al generaties lang de sleutels tot de geheimen van het werk bewaren. In beide gevallen levert de opname of traditie een 'kant-en-klare' interpretatie, waarbij de partituur en haar hiërogliefen slechts een uitgangspunt zijn voor Schoonheid - abstract, comfortabel en onbeduidend. Een nieuwe kijk op een meesterwerk zal waarschijnlijk dezelfde schok veroorzaken als de restauratie van de Sixtijnse Kapel onlangs, toen eeuwen van roet, was en zweet werden verwijderd om de oorspronkelijke pracht en praal te onthullen. Maar zelfs bij de publicatie in 1839 verontrustte Chopins cyclus Preludes de grote Schumann zelf: 'Ik vond de Preludes heel bijzonder. Ik moet bekennen dat ik me iets heel anders had voorgesteld: composities in de grote stijl, zoals zijn Études. Deze zijn bijna het tegenovergestelde: schetsen, het begin van studies, of, zo u wilt, ruïnes; adelaarsveren in een ratjetoe. Maar elk stuk draagt zijn kenmerkende, onberispelijke handschrift: 'Dit is van Frédéric Chopin'; we herkennen zijn gejaagde ademhaling. Hij is en blijft de zuiverste poëtische geest van deze tijd. Let wel, de collectie bevat ook het morbide, koortsachtige, weerzinwekkende.